Czwartkowe wydarzenia izraelska policja, która aresztowała już siedmioro prawdopodobnych uczestników w wieku 13-19 lat, w tym dwie dziewczyny, słusznie nazywa linczem. Świadkowie mówią, że banda żydowskich nastolatków włóczyła się po okolicy, szukając Arabów do pobicia. Katując ofiary, wrzeszczeli: „Śmierć Arabom”. Świadków jest sporo, w okolicy było kilkaset osób. Nikt nie interweniował.

Rozszerzone wystąpienie na konferencji w Prokuraturze Generalnej (współpraca Wolters Kluwer Polska) Prokurator ofiarom przestępstw. Ofiary przestępstw z nienawiści”. 13 czerwca 2012 roku
OR wobec czynów i mowy nienawiści   Paula Sawicka i Aleksandra Gliszczyńska-Grabias

Informacja o konferencji: http://www.warszawa.pa.gov.pl/news/228
Podsumowanie debaty: http://www.pg.gov.pl/index.php?0,821,3,512
Zachęcamy także do obejrzenia nagrania video:
Część 1 http://www.youtube.com/watch?v=-VAhtlauh-M
Część 2 http://www.youtube.com/watch?v=yxr860TlRTk

200 tys. młodych Polaków codziennie zażywa „porcji chamstwa”. Znajdują ją na portalu Chamsko.pl, gdzie wśród wulgarnych i poniżających ludzi obrazków są treści antysemickie i rasistowskie.

Prezentujemy tekst przygotowany przez OR na konferencję w MSWiW, która odbyła się 23 listopada 2007 r. Wystąpienie dotyczy problemu mowy nienawiści i wolności wypowiedzi.

Niedawno w Parlamencie Europejskim toczyła się pasjonująca debata na temat kształtu przyszłej decyzji ramowej UE dotyczącej zwalczania przestępstw przeciwko ksenofobii , rasizmowi i antysemityzmowi.

Jeśli Polska się czymś wyróżnia, to na szczęście nie ilością aktów ideologicznie motywowanej przemocy, bo tych jest wciąż stosunkowo mało. Osobliwością Polski jest za to powszechna dostępność literatury antysemickiej – z prof. Jerzym Jedlickim, historykiem idei i przewodniczącym Rady Programowej Stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita rozmawia Krzysztof Burnetko.

Każdy człowiek sam odpowiada za swoje czynności publiczne i nic do tego nie mają jego stosunki rodzinne, które pozostają pod ochroną prawa i przyzwoitości. Zasada ta ustanawia nieprzekraczalną granicę między najostrzejszą nawet polemiką a paszkwilem – pisze Jerzy Jedlicki.

17 lutego telewizja „Polsat” nadała program T. Lisa „Co z tą Polską” na temat Radia Maryja z udziałem A. Macierewicza, S. Michalkiewicza, J. Sellina występujących jako obrońcy rozgłośni, oraz W. Frasyniuka, ks. K. Sowy i J. Brauna występujących jako jej przeciwnicy. Wypowiadał się też L. Wałęsa oraz publiczność, do której należałem. Problem Radia Maryja wymaga publicznej dyskusji, ale, obawiam się, że widzowie nie mogli dowiedzieć się wiele nowego, za to usłyszeli argumenty zawsze podnoszone w dyskusjach na ten temat i również te same kłamstwa, z których wiele znowu nie zostało podważonych. Niestety, skłamać jest łatwo – wyjaśnienie dlaczego kłamstwo jest kłamstwem wymaga znacznie więcej czasu.

„Rasistowska i ksenofobiczna przemoc jest w Polsce problemem, a instytucje państwowe nie wiedzą, jak z nim sobie skutecznie radzić – stwierdza raport polsko-niemieckiej grupy badawczej wydany przez redakcję antyfaszystowskiego magazynu NIGDY WIĘCEJ.”

Czynom dyktowanym rasizmem i ksenofobią towarzyszy mowa nienawiści, a często je poprzedza. Musi budzić nasz niepokój, że nienawistne, pogardliwe, złe słowa słyszymy coraz częściej, że wypowiadają je ludzie, o których nie możemy powiedzieć, że są marginesem społeczeństwa. Dlatego z nadzieją i otuchą usłyszeliśmy, że nasz niepokój podzielają biskupi i o nienawistnym słowie mówili wiernym w kazaniach wygłaszanych w Boże Ciało.

Obfite materiały zebrane w książce Kowalskiego i Tulli są w zasadzie jedynie przykładami i choć ograniczają się do wypisów z pięciu pism z jednego tylko – 2001 – roku, pozwalają na refleksję uogólniającą. Takie zresztą jest przeznaczenie tej jedynej w swoim rodzaju antologii, jej autorom nie chodzi bowiem o zgromadzenie materiałów kompromitujących ten czy ów tytuł prasowy, gra toczy się o coś niepomiernie ważniejszego, a mianowicie o ujawnienie mechanizmu. Spróbuję na ich podstawie wydobyć podstawowe właściwości dyskursu antysemickiego w jego dzisiejszej polskiej wersji – pisze prof. Michał Głowiński.

„Niemcy dusili Polkę w pociągu, bo była za głośno” – tę informację i kilkaset komentarzy internautów w tej sprawie analizuje Teresa Bogucka.

Zła nie trzeba pokazywać, bo i tak jest go wszędzie pełno. Trzeba pokazywać dobro, żeby stworzyć przeciwwagę dla zła. Bo wśród złych ludzi trudno jest żyć – mówił w 2009 r. Marek Edelman.

Trzeba pilnować, by kultura pielęgnowała dobroć, nie nienawiść. Nienawiść dużo łatwiej wzbudzić, niż skłonić do miłości. Nienawiść jest łatwa. Miłość wymaga wysiłku i poświęcenia – mówił w 2005 r. Marek Edelman.

W Parlamencie Europejskim po raz kolejny wróciło pytanie, czy w Katyniu doszło do ludobójstwa, czy też „jedynie” do masakry. To nie tylko spór o słowa, ale też próba adekwatnego nazwania mordu, towarzyszącego ludzkości od zawsze – pisze Adam Krzemiński.

Strona Redwatch pokazała, jak potężnym narzędziem do promowania nienawiści może być internet. To nie jest korzystanie z wolności słowa, ale działanie stanowiące nadużycie tego prawa – mówi dr Adam Bodnar z Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.

Dzisiejszy stosunek Polaków do polityki to niechęć, odraza, obojętność. Pracują na to i politycy, i dziennikarze. Choroba jednak toczy głównie nie ich, lecz całe społeczeństwo. Agresja w życiu publicznym jest jej objawem. Przyczyna leży głębiej: bierze się z pogardy obywateli wobec polityków i państwa. Czemu nic nie robimy z tym największym zagrożeniem dla naszej demokracji?

„Mowa nienawiści” jest terminem obecnym zarówno w naukach społecznych, jak i w codziennych walkach politycznych. Jego naukowa przydatność jest bezsporna. Poświadcza to dorobek teorii i analizy dyskursu. Jednocześnie pejoratywne obciążenie terminu oraz skłonność do używania go jako podręcznej broni w ataku na przeciwnika politycznego sprawiają, że operowanie tym terminem jest bardzo trudne i napotyka liczne emocjonalne krytyki. Kliknij, żeby ściągnąć plik z tekstem