32 martwe osoby zostały odnalezione od lata 2021 roku na pograniczu polsko-białoruskim. Czym są wymuszone zaginięcia i dlaczego znikają migranci? Raport opublikowała Helsińska Fundacja Praw Człowieka i przedstawiła rekomendacje, aby mu przeciwdziałać.

Analiza ta („Zaginieni na granicy polsko – białoruskiej. Pushbacki jako czynnik wymuszonych zaginięć”) zawiera wyniki rocznych badań oraz rekomendacje zmian koniecznych, aby w Polsce nie dochodziło do kolejnych zaginięć ludzi w drodze na pograniczu polsko – białoruskim, a także ich śmierci.

Raport stworzyli i stworzyły współpracujący z HFPC: profesorka prawa Grażyna Baranowska, prawnik Marcin Sośniak, socjolożki Katarzyna Czarnota i Olga Wanicka oraz adwokat Marcin Czachor.

Powstał on w sytuacji, kiedy obecnie w Polsce trwają prace nad nową polityką migracyjną oraz zapowiadana jest ratyfikacja Konwencji ONZ ds. wymuszonych zaginięć. W wyniku weryfikacji 374 informacji o zaginionych migrantkach i migrantach w związku z trwającym na granicy polsko – białoruskiej od trzech lat kryzysem humanitarnym, HFPC ustaliła, że w okresie od lata 2021 do 30 czerwca 2024 r.:

– 133 osoby zostały tu odnalezione żywe,

– 32 martwe,

– w przypadku 151 nie udało się potwierdzić aktualnego statusu,

– 32 osoby są uznane za „aktywnie zaginione”,

– 11 rodzin zdecydowało się na skorzystanie z darmowej opieki prawnej HFPC.

Osoby, których potwierdzono zaginięcie to obywatele Syrii, Kamerunu, Indii, Somalii i Afganistanu. Zgodnie z definicją wymuszonym zaginięciem jest „każda forma pozbawienia człowieka wolności, dokonana przez przedstawicieli państwa albo przez osoby działające z upoważnienia lub za zgodą państwa”. Drugim elementem wymuszonego zaginięcia jest „ukrywanie przez państwo informacji o losie i miejscu pobytu tej osoby”.

Autorki i autorzy raportu „analizują rolę i potencjalną odpowiedzialność funkcjonariuszy państwa, oraz konieczność wprowadzenia zmian, by Polska nie stała się (podobnie jak Białoruś i Rosja) krajem, w którym bez śladu giną ludzie”.

Więcej w Wyborczej