Przemysław Wiszniewski oraz Adam i Paweł Kwietniowie z OR w 12 marca 2010 r. odwiedzili Publiczne Gimnazjum im. O. Kolberga w Kołbieli. Rozmawiali o antysemityzmie z uczniami siedmiu klas gimnazjalnych. Starali się opowiedzieć o złu, jakie niosą patologiczne zjawiska społeczne takie jak rasizm, ksenofobia i antysemityzm.

Doprawdy, czy należy najpierw najeść się wstydu, żeby dopiero desperackimi akcjami naprawiać wieloletnie zaniedbania? Czy nie można przewidzieć skutków pewnych zjawisk, np. braku edukacji na temat antysemityzmu w polskim szkolnictwie?

Co gimnazjaliści wiedzą o antysemityzmie? Czy wiedzą, co to jest, skąd się bierze, jak się przejawia, czy i jak należy z nim walczyć i po co? Niedawno Ministerstwo Edukacji Narodowej zarekomendowało podręcznik metodyczny dla nauczycieli pt. „Antysemityzm – stare i nowe uprzedzenia”, opracowany wspólnie przez Dom Anny Frank w Amsterdamie oraz Biuro Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka OBWE w Warszawie we współpracy ze Stowarzyszeniem Centrum Polsko-Niemieckiego i z Międzynarodowym Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauście w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu.
http://www.zydziwpolsce.edu.pl/edukacja/materialy/asmaterials/asmPL-poradnik.pdf

 

Inną analogiczną inicjatywą jest program szkolny „Po co nam tolerancja?” Centrum Żydowskiego w Oświęcimiu, również rekomendowany przez MEN.
http://www.poconamtolerancja.pl

Przemysław Wiszniewski oraz Adam i Paweł Kwietniowie z Otwartej Rzeczpospolitej w dniu 12 marca odwiedzili Publiczne Gimnazjum im. O. Kolberga w Kołbieli. Spotkania z uczniami szkoły odbyły z inicjatywy nauczycielki tej szkoły, pani Ewy Sajdak., która zwróciła się do Otwartej Rzeczpospolitej.

Prelegenci rozmawiali o antysemityzmie z uczniami siedmiu klas gimnazjalnych. Starali się przystępnie opowiedzieć o takich patologicznych zjawiskach społecznych, jak rasizm, ksenofobia i antysemityzm.

Jednocześnie w trakcie rozmów z uczniami mogli się zorientować, czy powszechne są wśród tamtejszej młodzieży i na ile ukształtowane postawy tolerancji, otwartości na inność, akceptacji i zainteresowania wspólną historią polsko-żydowską. Test wypadł znakomicie: uczniowie okazali się samodzielnie myślącymi młodymi ludźmi, znakomicie wyedukowanymi w sprawach społecznych. Wspaniała młodzież, tylko pozazdrościć.

Przed wojną Kołbiel była na wpół żydowską wsią.
http://kirkuty.xip.pl/kolbiel.htm

 

W czasie wojny hitlerowcy utworzyli tu getto, które zlikwidowano ostatecznie we wrześniu 1942 roku, wywożąc tamtejszych Żydów do Treblinki. Ślady tych wydarzeń, wraz z opisem likwidacji getta otwockiego, można znaleźć w książce Calka Perechodnika „Spowiedź” z 2004 roku:
http://www.sztetl.org.pl/?a=showCity&id=13114&city_id=1304&action=viewtable&cat_id=16〈=pl_PL

Przy okazji obecnie nagłośnionej przez Fundację Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego sprawy dewastacji Cmentarza Żydowskiego na warszawskim Bródnie, wśród licznych publikacji na ten temat, można znaleźć deklarację zarządcy (?) cmentarza, czyli stołecznego ratusza, że „(…) Biuro Edukacji ma zorganizować program antyrasistowski w okolicznych szkołach…”:
http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,95190,7648212,Stop_profanacji_kirkutu_na_Brodnie_.html

A przecież przywołany powyżej podręcznik jest od kilku już lat zalecany przez MEN jako środek dydaktyczny do wykorzystania w nauczaniu historii i wiedzy o społeczeństwie na poziomie szkoły podstawowej i gimnazjum, stanowiąc część całego pakietu edukacyjnego o historii Żydów i antysemityzmie… Może zatem warszawska edukacja powinna pójść w ślady Kołbieli i skorzystać z jej dobrych doświadczeń w pracy z młodzieżą?

 

Przemysław Wiszniewski